Algemene indruk: 8| Kwaliteit Sanitair: 9|
Algemene beoordeling
Camping Giralda te Isla Cristina Wij waren vanaf begin februari 2008 voor dertig dagen te gast op de camping Giralda te Isla Cristina. De camping is uitgestrekt en de bezetting was – geschat – ongeveer 30 % Het onthaal was Spaans, Duits, Engels, een poging Frans, geen Nederlands, maar vriendelijk en -spaans-behulpzaam- voorbeeld: “je kan nu het sleuteltje van de elektriciteitskast krijgen en zelf de aansluiting doen, of anders moet je wat geduld hebben”. Nou, laten we niet zeuren, alles draait op winterregime en tenslotte zijn we met vakantie niet? De camping telt heel veel hoge bomen die soms in de weg staan, waardoor de percelen niet altijd helemaal “vrij” zijn maar daar valt wel mee te leven, na wat gezoek stonden we “pas” en na wat gericht konden we met de schotelantenne op het dak van de camper toch TV kijken. Ik denk trouwens dat het in de zomer zonder die bomen niet te harden zou zijn. Overigens, de uitbater is wel héél erg tolerant want anders zouden heel wat “gasten” die hun perceelsgrens overschrijden – sommigen beslaan wel twee percelen – teruggefloten worden. Er is GRATIS WiFi internet. Jammer daarbij is dat je het signaal enkel kan ontvangen in een lokaal naast de receptie. Vaak zit je dan met twee internetters tegenover elkaar aan een tafeltje en daar kan het dan wel akelig worden want velen zitten te skypen en dat geeft nogal rare situaties. Om er bovenuit te komen verheft de ene zijn stem al wat harder dan de andere, Ze gaan tegen elkaar opbieden in stem-geluid, soms tot roepens toe en dat, om alles en nog wat te vertellen; Zo zei de vrouw van tafeltje één -mijn vis-à-vis notabéné- dat ze last had van baarmoederverzakking, nou ik dacht even dat ze het tegen mij had en ik schrok me een toeter. Toen hoorde ik dat iemand aan tafel drie het over Henk zijn vrouw had, want die was er met een Surinamer onderuit getrokken, terwijl tafel twee een ietwat gedrongen zestiger schijnbaar kinds geworden was want die zat een poos lang te lallen zo van “gielegielegielegiele ’t is opa, zie je mij?” nou, die man die tegenover hem zat proestte het uit van ’t lachen en werd als dank hiervoor nog lelijk bekeken ook. Toon Hermans had hier héél wat materiaal kunnen vinden. Nou, telefoneren met de telefoon is natuurlijk heel wat discreter maar ja, gratis internet en kosteloos skypen .. dan doen we toch niet moeilijk over privacy zeker ! Het strand was hééééérlijk. Dichtbij, schoon fijn zand, hier en daar voorzien van een tapas-bar met terras dat uitgeeft op zee … Enkele van die bars waren ondanks het winterseizoen open. Lekker gesmuld voor een klein prijsje, mooi meegenomen niet? Fietsen ging heerlijk, het vlakke landschap is uitnodigend, bovendien bestaat er zoiets als een “camino verde del litoral”, een echt, zij het "spaans" fiet-wandel-ruiterpad, dat je naar Ayamonte aan de Portugese grens leidt en aan de andere zijde tot Lepe maar die kant op heb je wel een waterfiets nodig vanwege de grote diepe waterplassen die het pad onderbreken. Isla Cristina is een stadje zoals zo vele Spaanse stadjes die nog niet door het toerisme zijn “besmet”, incluis bedelaars en de lokale “bidon-ville” ofte de krottenwijk. Je kan er echter wel terecht voor alle aankopen in de Lidl , de Dial, de Erosky –enNEENdatisgeenseksshop- zo ook tal van andere handelszaken waar Spaans, een woordje Duits – Engels – Frans en desnoods “petit nègre” ; zelfs gebarentaal wordt gesproken. Én waar de meeste mensen nog spontaan vriendelijk zijn. Giralda ? ja hoor, bij leven en welzijn gaan we er in januari 2009 voor drie maand terug. Jeanine en Freddy